Plechtig geknield op een maanverlichte paddenstoel, onder een tumultueuze hemel, rouwt een eenzame feeënkrijger over de voortdurende uitroeiing van haar ras. De gebleekte botten van haar soort liggen verspreid over de bosbodem, verborgen onder de bloeiende lentehyacinten. De schoonheid die de natuur van veraf ziet, is vaak chaotisch geweld als je ze van dichtbij bekijkt.
